Zawarte w książce badania koncentrują się wokół kwestii związanych ze specyfiką funkcjonowania władzy w krajach WNP. Z ich konkluzji generalnie wynika, że centralnym ogniwem transformacji nowo powstałych państw na przestrzeni poradzieckiej są postkomunistyczne elity władzy i ich liderzy. One to po rozpadzie ZSRR decydowały o wyborze narodowych modeli transformacji, a w kolejnych latach - zależnie od koniunktury politycznej - o korektach i metodach ich realizacji. Innymi słowy, nie społeczeństwa, a ich przywódcy i elity o rodowodzie totalitarnym okazały się dominującą siłą w transformacji krajów WNP. I ten fakt w istotnym stopniu przesądził o charakterze przemian ustrojowo-politycznych w przestrzeni poradzieckiej.