Cytaty z książki "Przerwane milczenie"

“Jaki sens ma śmierć dzieci, które nawet nie zaznały świadomości tego, że żyją?”

“Życie jest za ciężkie, by dać sobie radę, nie wierząc w jakąkolwiek opatrzność.”

“Gdy człowiek zamknie się w sobie na tyle, że już nawet nie potrafi otworzyć się przed przyjacielem, któremu ufa, a mimo to słowa nie cisną mu się na usta, jest już skończony.”

“[...] człowiek jest, a za chwilę go nie ma, a wszystko, co cię z nim łączyło, wydaje się jakimś koszmarem, z którego usilnie próbujesz się wybudzić. Myślisz, że to nie zdarzyło się tobie. Że masz obłęd. Wszystko ci się przywidziało, przyśniło.”

“Obojętność jest śmiercią samą w sobie, gdy nie obchodzi cię już, co się z tobą stanie, gdy nie czujesz już niczego, bo nie tylko nie potrafisz się cieszyć, ale i nic nie budzi w tobie złości, jakby wszystkie emocje stały ci się obce, umierasz w środku.”

“Najgorsza jest świadomość, że osobą, która mogłaby mnie potępić najmocniej, zranić, która najbardziej mnie nienawidzi, jestem ja sama.”

“Najgorzej, gdy nie chce ci się płakać ani wyrażać żadnej emocji tylko siadasz, taki pusty, taki wypalony...”

“Najgorzej, jeśli nikt cię nie kocha i nawet sam siebie nie potrafisz obdarzyć żadnym ciepłym uczuciem.”