Przeciw Czwartej Rzeczpospolitej. Publicystyka 2004-2007

Ten zbiór publicystyki jednego z najlepszych polskich pisarzy politycznych otwiera znalezione w internecie motto: „Jestem lumpen-liberałem aspirującym do łże-elit, tkwiącym w układzie i uprawiającym quasi-terror. Mój dziadek zakładał KPP i służył w Wehrmachcie,a prababcia była funkcjonariuszką carskiej Ochrany”. Kuczyński pisze ostro i polemicznie, zawsze wspierając swoje opinie faktami oraz konkretami. Książka jest zaskakująco aktualną lekturą na gorącą politycznie polską jesień 2015. Waldemar Kuczyński – ekonomista, publicysta, polityk. Absolwent Ekonomii Politycznej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1959 r. w PZPR. W 1966 r. usunięty z niej i z asystentury na UW. Od 1962 r. działacz „niepokornego” Klubu Modzelewskiego i Kuronia na UW, od 1963 r. pod obserwacją SB, jako figurant „Rosomak”. Więzień marca 1968 roku. W 1975 r. sygnatariusz zbiorowego listu przeciw zmianom w Konstytucji, od 1976 r. publicysta nielegalnych pism: „Biuletynu Informacyjnego” i „Robotnika”. W 1978 r. członek założyciel Towarzystwa Kursów Naukowych i wykładowca Latającego Uniwersytetu. W sierpniu 1980 r. członek Komisji Ekspertów przy Międzyzakładowym Komitecie Strajkowym w Gdańsku. Ekspert Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” i zastępca redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność”. Internowany 13 grudnia 1981 roku. W latach 1982–1989 pracownik Ecole des Hautes Etudes en Science Sociales w Paryżu, publicysta londyńskiego „Aneksu”, paryskiej „Kultury” oraz „Kontaktu” i nowojorskiego „Nowego Dziennika”, komentator Radia Wolna Europa i BBC. W 1989 r. szef zespołu doradców premiera Tadeusza Mazowieckiego, a potem minister przekształceń własnościowych. Członek założyciel i członek władz Unii Demokratycznej i Unii Wolności. W latach 1999–2001 główny doradca ekonomiczny premiera Jerzego Buzka. Inicjator i redaktor naczelny księgi „Dziesięciolecie Polski Niepodległej 1989–1999”. Autor książek; Po wielkim skoku (1979, reedycja 2012), Obóz (1983), Zwierzenia zausznika (1992), Agonia Systemu (1996), Burza nad Wisłą (2002), Solidarność u władzy (2010), Solidarność w opozycji (2012). Laureat nagrody Peryklesa (2014). Odznaczony krzyżem oficerskim (2001) i komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski.