Opinia na temat książki Projekt Rosie

Projekt „Rosie” opowiada historię Dona Tillmana, genetyka z zespołem Aspergera. Don to 39-latek, ma ugruntowaną sytuację ekonomiczną - pracuje na uczelni, ma mieszkanie, nie posiada nałogów, ale nie jest zbyt dobry w kontaktach społecznych, z uwagi na wspominany zespół Aspergera. Tillman ma tylko dwójkę przyjaciół, małżeństwo, które podobno przedstawia model otwartego związku, ma rodzinę, ale nie utrzymuje z nimi bliższych kontaktów.
Jest niezwykle zorganizowany, jest mistrzem efektywnych procesów, nie marnuje czasu - zawsze przychodzi na spotkania punktualnie, nigdy przed czasem - rodzi to możliwość powstania niepotrzebnych interakcji. Jest niesamowicie logiczny, uwielbia kiedy wszystko jest przewidywalne, kiedy ma zaplanowany dzień co do minuty. Od innych oczekuje jasnych komunikatów. Wszystko to powoduje, że nie potrafi nie tylko odnaleźć się wśród innych ludzi, ale nie potrafi znaleźć partnerki. Umawia się na randki, ale kiedy znowu mu nie wychodzi, to wpada na pomysł stworzenia kwestionariusza. Umysłem naukowca opracowuje pytania, które mają mu pomóc odnaleźć idealną kandydatkę na żonę. Pomysłem dzieli się z przyjaciółmi i wprowadzają go w życie.
Tymczasem na jego drodze staje Rosie Jarman, młoda kobieta, dorabiająca jako barmanka, będąca kompletnym przeciwieństwem ideału Dona. Ona również kogoś szuka. Profesor Tillman, jako genetyk, udziela jej pomocy.

Z uwagi na zaburzenie rozwoju w spektrum Autyzmu, jakim jest Zespół Aspergera, główny bohater popełnia wiele gaf. Nie wie czego wymaga od niego społeczna etykieta, nie potrafi odczytywać ukrytych przekazów, wszystko interpretuje na własny sposób.
Książka jest nacechowana humorem sytuacyjnym, ale nie w prześmiewczym tonie, można zrozumieć to jak postrzega świat, zrozumieć jak interpretuje komunikaty. Zrozumieć jego „inność”.
Autor zastosował narrację w osobie pierwszej. Sposób w jaki bohater interpretuje wszystko to, czego jest świadkiem i to jak się wysławia, jest dla mnie bardzo dobra kreacją, po prostu wierzę Profesorowi Tillmanowi.

Projekt „Rosie” opowiada o poszukiwaniu swojego miejsca w społeczeństwie, które funkcjonuje według umownych zasad i każde odstępstwo od nich karze wykluczeniem. Miły, dobry człowiek, z ogromną wiedzą jest bardzo samotny.
Okazuje się jednak, że osoby bez zaburzeń rozwoju potrafią mieć z kolei inne zaburzenia behawioralne i czuć się podobnie do niego.
Każdy gra jakąś rolę, zamiast spróbować być sobą.

To również opowieść o miłości, która przychodzi wbrew orzeczeniom naukowych kwestionariuszy i nie ma nic wspólnego z logiką.

To czuła, zabawna opowieść o niesamowicie mądrym człowieku, którego gubiło tyko trochę inne postrzeganie rzeczywistości. Tak bardzo chciał być kochany, że był gotowy stać się kimś innym.