Opinia na temat książki Programy rodzinne twoich chorób

"Zdrowie to istnienie idealnego obrazu, człowiek w doskonałej równowadze. Choroba to niepamięć o tym modelu. Prawdziwe uzdrowienie to odnalezienie Siebie"

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Chyba jestem bardziej na nie niż na tak. Po pierwsze, wszystko, co tutaj jest opisywane, wiedziałam już wcześniej, ale wtedy w tych innych wcześniejszych pozycjach, nazywano to szeroko pojętą psychologią. Mam wrażenie, że ktoś "oderwał sobie" pewien kawałek tortu o nazwie "psychologia", nazwał go sobie "totalną biologią" i udaje, że serwuje czytelnikowi coś zupełnie nowego i unikatowego.

Stwierdzenie typu:

"Choroba nie przybywa z zewnątrz jako wróg. Przybywa ona z naszego wnętrza w reakcji na sytuację, która zagraża życiu, w przypadku gdy nie zostałaby rozwiązana. Pochodzenie wszystkiego, co nas spotyka, jest w nas samych. W związku z tym to wewnątrz siebie należy szukać przyczyny. Jeśli człowiek nie rozwiązuje swojego konfliktu ani w fizyczności, ani w psychice, mózg biologiczny stwarza rozwiązanie za pomocą czegoś, co nazywamy patologią"

Autor idzie jeszcze dalej, twierdzi, że nierozwiązane konflikty ciągną się od nie wiadomo kiedy i "przechodzą" na dzieci i wtedy:

"Taki właśnie był podświadomy projekt ojca i dziecko, nosiciel tego celu, musiało urodzić się z programem stwardnienia rozsianego [...] Rodzicielskie polecenie sprawiało, że nie mógł się ruszać"

Autor podaje też przykład z własnych chorób, twierdzi, że to, że on urodził się z ciężką astmą, jest wynikiem tego, że jego dwie ciotki w czasie wojny zostały zagazowane w obozie koncentracyjnym. Więc on "dostał" w programie astmę, by nie mógł oddychać gazem, którym one zostały otrute.

Książka nie jest gruba, raptem 158 stron, reszta to reklamy innych książek wydanych przez Virgo. Dużą drugą część zajmują przypadki konkretnych osób, które mam wrażenie, są sondowane trochę jak przez wróżkę ze szklaną kulą...

Wróżka pyta: a ojciec? No ojciec to i to, no to chyba nie ojciec, a jak miał na imię wujek, a czy dziadek był marynarzem ?? OOO, to na pewno dziadek 😉

Wiem, trochę się nabijam, ale autor wplata do swoich diagnoz karty tarota, imiona, które według niego mają znaczenie, na przykład podzielone na sylaby, które coś tam symbolizują itd. A to jest już dla mnie mało poważne.

Ale wisienką na torcie okazało się stwierdzenie, że istnieje podświadomy związek między kierowcą i jego samochodem:

"Bo to, co jest w nas, jest zwierciadłem tego, co jest na zewnątrz nas i vice versa"

a oto przykład takiego "związku"

"Jedna z przyjaciółek Josepha (guru naszego autora), którą leczył na raka piersi, miała cztery poronienia w przeciągu sześciu i pół miesiąca. Ta pacjentka dwa razy uszkodziła szczególnie solidną część swojego pojazdu: uchwyt...! (z francuskiego berceau - uchwyt, kołyska, kolebka; przyp. tłum.)"

Reasumując, ja nie twierdzę, że to wszystko bujdy na resorach. Nie od dziś wiadomo, że mózg i ciało to naczynia połączone i jedno ma wpływ na drugie i odwrotnie, ale połączenie z autem???

Wiem, że po tym pierwszym tomie autor wydał jeszcze chyba ze dwa, jednak ja nie zamierzam ich czytać, a wy jak tam chcecie, decyzja należy do was :)