Praga 1004. Największa klęska Bolesława Chrobrego

Na pierwszych latach rządów Bolesława Chrobrego zaciążyła klęska, jakiej doznał on w 1004 roku. Wtedy to przeciwko spadkobiercy Mieszka I ruszyła wielka wyprawa króla niemieckiego Henryka II (1002-1024). Teatrem działań wojennych stały się wówczas Czechy, rządzone przez polskiego Bolesława, któremu udało się w sprzyjających okolicznościach opanować Pragę i objąć tutaj rządy. Na temat kampanii czeskiej rozpisywano się już nieraz w polskiej, niemieckiej oraz czeskiej historiografii. Nie ukazała się jednak jak na razie całościowa monografia, opisująca te wydarzenia pod kątem historyczno-militarnym. Lukę tę będzie starała się wypełnić niniejsza praca. Najważniejszym zadaniem, przed którym stanął autor tego opracowania, będzie próba omówienia przebiegu wojny z 1004 r. Dołożono też starań, aby odpowiedzieć na pytanie, z czego wynikała klęska poniesiona wówczas przez polskiego wodza.
W celu znalezienia odpowiedzi na nurtujące autora niniejszego studium pytania, posłużono się analizą dostępnego materiału źródłowego. Najwięcej do powiedzenia w tym zakresie miały przekazy niemieckie. Najważniejszym źródłem jest tutaj kronika biskupa merseburskiego Thietmara (1018), następnie zaś żywot Henryka II, sporządzony przez biskupa Utrechtu Adalbolda. Informacje obu dziejopisów dopełniają zapiski z roczników niemieckich. W niniejszym opracowaniu wyzyskano poza tym wiadomości, pochodzące z dzieł późniejszych autorów. Warto tu wskazać przede wszystkim na anonimowego mnicha z klasztoru w Nienburgu Annalistę Saxo i kanonika praskiego Kosmasa (ok. 1045‑1125). Niekiedy też odwoływano się do najstarszej polskiej kroniki, autorstwa Anonima tzw. Galla, zawierającej podstawowe informacje o najstarszych relacjach polsko-czeskich...