We wszystkich krajach Unii Europejskiej daje się zauważyć zwiększenie udziału kobiet w zatrudnieniu. Wzrost przeciętnego poziomu wykształcenia i kwalifikacji skutkuje większą motywacją oraz możliwościami aktywnego wykonywania pracy zarobkowej. Niektórzy autorzy [np. Pfau-Effinger 2000] uznają wejście kobiet na rynek pracy za najważniejszą zmianę społeczną ostatnich dekad. W efekcie zachodzących zmian wzrasta też społeczna świadomość znaczenia i wartości pracy wykonywanej nieodpłatnie, głównie przez kobiety w domu. Nieodnotowywana w oficjalnych statystykach, nieuwzględniana przy naliczaniu produktu krajowego brutto praca niepłatna staje się coraz istotniejszym elementem dyskusji na temat praw i obowiązków jednostki. Nowoczesne społeczeństwa charakteryzują się dążeniem do zwiększenia indywidualnych możliwości radzenia sobie z problemami życiowymi i jednocześnie podkreślają ważność równych praw i odpowiedzialności każdej osoby. Takie podejście sprawia, że istotnym zagadnieniem polityki państwa staje się, z jednej strony, rozwiązanie problemu łączenia pracy zawodowej ze sprawowaniem funkcji rodzinnych, a z drugiej - forma i zakres uznania roli, jaką dla dzieci i ich rodzin, a także całego społeczeństwa odgrywa praca nieodpłatna. Szczególnym okresem, w którym przedstawione problemy zyskują na wyrazistości, są pierwsze lata życia dziecka. Koszty, wynikające z zajmowania się dzieckiem, w przeważającej części ponoszą kobiety. Opracowane teoretycznie i dobrze udokumentowane wynikami badań są implikacje, jakie dla kariery zawodowej, poziomu płacy, standardu życia oraz niezależności ekonomicznej matek ma przerywanie lub ograniczanie zakresu uczestnictwa w rynku pracy. Powodem emancypacyjnych dążeń kobiet jest wertykalny podział dóbr i obowiązków pomiędzy płciami. Chodzi tu zarówno o atrakcyjne, a przez to rzadkie dobra, jak miejsca pracy, pozycja polityczna, kariera, dochód, jak też o rozdzielane jednostronnie obciążenia - niepłatna praca w gospodarstwie domowym, opieka nad dziećmi i starszymi.