Książka jest odpowiedzią na potrzebę współczesnej, adekwatnej charakterystyki dogmatyki prawa. Teoria prawa nazbyt silnie zaakcentowała odrębność dogmatyki od praktyki prawniczej. Powszechna opinia, że tekst prawa nie wyznacza jego zastosowania wiąże się z dostrzeganiem roli dogmatyki prawa i praktyki orzeczniczej w rozwiązaniu tego problemu. Wspólne pole tematyczne obu obszarów działalności prawników pozwala wyodrębnić dyskurs dogmatyczny, w którym dogmatyka i praktyka prawnicza w równym stopniu wnoszą wkład w pozytywizację prawa. Oznacza to, że pozytywizacja prawa nie dokonuje się z chwilą ustalenia tekstu prawa, lecz poprzez utrwalanie operatywnych wzorów rozwiązywania problemów prawnych. Wzory te powstają przez odwołania do tekstowości, językowości prawa i systemowości prawa, ale również do historii samego dyskursu, który w nieunikniony sposób jest sferą działania społecznego.