Późna proza autobiograficzna Jurija Nagibina
Książka Kabyszewej stanowi próbę analizy późnej twórczości rosyjskiego pisarza Jurija Markowicza Nagibina, który dał się poznać jako mistrz noweli i nieprzeciętny stylista zachowujący postawę neutralną zarówno wobec
oficjalnej krytyki radzieckiej, jak i undergroundowo-tamizdatowej. Pod koniec życia opublikował wiele utworów osnutych na kanwie własnej biografii, łamiąc w nich odwieczne dla rosyjskiej kultury tabu i demaskując system
totalitarny ZSRR. Kabyszewa potraktowała późną prozę Nagibina jako swoistą całość dokumentującą proces dojrzewania bohatera. Niezbędne okazało się częste sięganie po utwory wcześniejsze, bez których niemożliwe byłoby ujawnienie powiązań i relacji między późniejszymi i wcześniejszymi pracami autora.
Książka Kabyszewej stanowi próbę analizy późnej twórczości rosyjskiego pisarza Jurija Markowicza Nagibina, który dał się poznać jako mistrz noweli i nieprzeciętny stylista zachowujący postawę neutralną zarówno wobec
oficjalnej krytyki radzieckiej, jak i undergroundowo-tamizdatowej. Pod koniec życia opublikował wiele utworów osnutych na kanwie własnej biografii, łamiąc w nich odwieczne dla rosyjskiej kultury tabu i demaskując system
totalitarny ZSRR. Kabyszewa potraktowała późną prozę Nagibina jako swoistą całość dokumentującą proces dojrzewania bohatera. Niezbędne okazało się częste sięganie po utwory wcześniejsze, bez których niemożliwe byłoby ujawnienie powiązań i relacji między późniejszymi i wcześniejszymi pracami autora.