Opinia na temat książki Powrót do Nałęczowa

 „Powrót do Nałęczowa" to bardzo przyzwoita powieść obyczajowa, zwracająca uwagę na to, jak ważne są więzi rodzinne oraz prawdziwa miłość.

 Anna, główna bohaterka to kobieta tuż po 40, która odczuwa ogromną tęsknotę za nieżyjącą już najbliższą rodziną. Od 7 lat związana jest z Bartkiem, jest to luźny związek, który nie daje spełnienia i tak naprawdę jest ucieczką od dorosłego życia i poważnych zobowiązań. Pewnego dnia Anna za sprawą niewyjaśnionej siły przenosi się do roku 1932, do domu babci w Nałęczowie. Anna spotyka swoją babcię, która ma teraz 40 lat, swoją mamę, która ma lat 10 oraz swoje ciotki. Udając letniczkę wynajmuje pokój w ich domu i robi wszystko, aby włączyć się w życie rodziny Leśniaków. 

Książka jest miejscami zabawna, miejscami wzruszająca, a miejscami irytująca naiwnością i tym jak na pstryknięcie palcami Anna bez problemów przemieszcza się między rokiem 1932 a 2011 w celu kupna odpowiedniej sukienki, wzięcia kąpieli itd., po czym jak na zawołanie znów ląduje w Nałęczowie i dalej żyje życiem letniczki. W Nałęczowie poznaje Aleksandra Obryckiego i dzięki tej znajomości, dobrym manierom, odpowiedniemu podejściu do życia Anna dokonuje odkrycia jak niewiele wart jest jej związek z Bartkiem i całe jej dotychczasowe życie, gdzie liczy się tylko codzienna gonitwa, gdzie brakuje czasu na życie, życie razem, życie rodzinne, bycie obok siebie, cieszenie się zwykłymi, małymi sprawami. 

Książka  posiada uroczy klimat, czyta się ją szybko, łatwo i przyjemnie. Jednak nie do końca przypadła mi do gustu.  Przyznam szczerze, że w okolicach strony 200 zaczęłam się już solidnie nudzić. Gdyby ta książka wpadła w moje ręce ok 25 lat temu z pewnością byłabym zachwycona.