Polowanie na prezydenta

Czytając "Polowanie na prezydenta" czułam się jakbym oglądała amerykański film. Plusem było to, że działo się dużo i szybko. Wartka akcja wciągnęła mnie od samego początku. Minusem były pewne sytuacje, moim zdaniem mało prawdopodobne, jak choćby ta, że Prezydent Stanów Zjednoczonych nie umiał posługiwać się bronią. W to trudno mi uwierzyć, w końcu to państwo, którego obywatele bronią prawa dostępu do broni jak niepodległości, a jego przywódca z pewnością ma chociaż podstawowe przeszkolenie w tej dziedzinie. Nie chciałabym spojlerować, ale dziecko, choćby nie wiadomo jak sprawne, nie dałoby rady fizycznie wykonać takich akrobacji jak młodociany Fin. Oskari jest mniejszy i słabszy od rówieśników, nie daje rady porządnie napiąć cięciwy łuku, tymczasem w akcji z helikopterem poradził sobie jak zawodowy komandos.
Dowcipy z brodą, jak choćby ten o zegarku, słyszałam już w innym filmie.
Największą zaletą powieści jest postać Oskariego. Dzieciak jest bardziej rozgarnięty niż prezydent, świetnie sobie radzi w dziczy i myśli logicznie. Bohaterowie, pochodzący z tak różnych światów, prowadzą długie rozmowy, poznając się nawzajem. Chłopiec, który uważał, że niewiele jest wart, zaczyna wierzyć w siebie dzięki temu, że los dał mu możliwość wsparcia ważnej osoby. Z kolei prezydent, tak potężny w swoim królestwie, w puszczy zostaje zdegradowany do zwykłego człowieka, w dodatku nie posiadającego umiejętności przetrwania w trudnych warunkach. To lekcja pokory.

Czasem Book Toury potrafią zaskakiwać. Niekiedy ciężko stwierdzić, czego można się spodziewać po danej książce. Ja tak miałam z „Polowaniem na prezydenta”. Po filmowej okładce można było się spodziewać powieści pełnej akcji i zaskakujących zwrotów akcji. Czy jednak faktycznie tak było? Przed Oskarim ciężka Próba. Musi udowodnić wszystkim, a przede wszystkim sobie, że jest już mężczyzną. Wybiera się na polowanie do Puszczy. Czy uda mu się złowić niedźwiedzia, tak jak jego ojcu? A może jelenia? A może... prezydenta? Jego Próba przeradza się w niezwykle niebezpieczną przygodę, która nauczy go nie tylko tego, co jest najważniejsze w życiu, ale również nigdy nie można wątpić w siebie. Książkę aż za szybko się czytało. Składa się z niecałych 300 stron, utrzymana w lekkim stylu, chociaż jednocześnie jest przepełniona wartką akcją. Początek jest aż za spokojny, może dawać mylne wrażenie, że cała książka taka jest. A samo zakończenie... Cóż, mocno przewidywalne, ale nie mogło być inaczej!