Rozważanie założeń brytyjskiej polityki zagranicznej przez pryzmat paradygmatu geopolitycznego pozwala niewątpliwie na uchwycenie jej podstawowych uwarunkowań, które w ciągu wieków realizacji polityki brytyjskiej doprowadziły do uzyskania statusu imperialnego. Na przełomie XIX i XX wieku osiągnął on swoje apogeum. Po tym okresie rozpoczął się proces dostosowywania się polityki zagranicznej Wielkiej Brytanii do nowych warunków, w których dawna pozycja imperialna musiała być zastąpiona przez nowe podejście, zarówno w stosunku do byłych kolonii, a także w stosunku do Europy. W XX wieku następowało więc zasadnicze przewartościowanie polityki zagranicznej Zjednoczonego Królestwa, a zarazem pojawiły się nowe wyzwania, którym należało sprostać. Dotychczasowe kryteria geopolityczne musiały zostać zastąpione nowymi.