Polska muzyka rozkwitĹa w dwudziestym wieku poprzez pojawienie siÄ artystĂłw ktĂłrzy swojÄ miÄdzynarodowa pozycjÄ osiÄ gnÄli dziÄki wczeĹniejszym generacjom polskich kompozytorĂłw z Chopinem i Szymanowskim na czele. Cztery postacie wyróşniajÄ cych siÄ oryginalnÄ twĂłrczoĹcia zachowujÄ ca narodowy charakter, zostaĹy opisane w tej publikacji - Andrze Panufnik (1914-91), Witold LutosĹawski (1913-94), Krzysztof Penderecki (ur. 1933) oraz Henryk GĂłrecki. Specyficzne dla tego polskiego nurtu folklor i sztuka, tradycja chrzeĹcijaĹska oraz losy narodu: okupacja, ustrĂłj komunistyczny i wyjĹcie z niego -- sÄ elementami, ktĂłre miaĹy wpĹyw na wszystkich tych twĂłrcĂłw. Dla Pendereckiego i GĂłreckiego -- artystĂłw mĹodszego pokolenia, muzyka Panufnika i LutosĹawskiego jest takĹźe czÄĹciÄ ich doĹwiadczeĹ muzycznych. Autor ukazuje dziaĹanie czterech kompozytorĂłw w opozycji do mĂłd drugiej poĹowy dwudziestego wieku takich jak dopuszczenie przypadkowoĹci, nowej prostoty i minimalizmu oraz intelektualizacji, podkreĹlajÄ c ich mistrzostwo w kierunkach muzycznych z ktĂłrymi sÄ zwiÄ zani. Geneza powstawania utworĂłw wsparta jest analizÄ historii Ĺźycia i kariery kompozytorĂłw ktĂłrzy tak silnie przyczynili siÄ do odrodzenia wspĂłĹczesnej muzyki Polskiej