Opinia na temat książki Pokrzywa i kość

Kiedy byłam dzieckiem, nie lubiłam bajek dla dzieci. Niezależnie od mojego wieku, zawsze były dla mnie zbyt dziecinne. Smoki, wróżki, czarownice, gadające zwierzęta, magia i wydumane światy, to zwyczajnie nie moja 'bajka'. Z bohaterami tych 'niestworzonych' opowieści nigdy nie potrafiłam się utożsamić. Od zawsze wolałam potencjalnie prawdziwe historie, takie typu 'z życia wzięte', lub powieści historyczne, mimo że nie zawsze wiedziałam, które postaci czy wątki są fikcyjne. Teraz, kiedy dzieckiem nie jestem od dawna, również nie sięgam po literaturę z gatunku fantastyki i fantasy.
No, chyba że...wyzwanie czytelnicze, w którym biorę udział taką książkę nakazuje mi przeczytać.

"Pokrzywa i kość" to powieść z gatunku fantasy skierowana do młodego czytelnika (oczywiście moim zdaniem), którą obiektywnie ocenić jest mi bardzo trudno - patrz wyżej. Jej fabuła skojarzyła mi się z "Czarnoksiężnikiem z krainy Oz" , a główna bohaterka Marra, wędrujaca ze swoją ekipą, z postacią Dorotki. Równie często moje myśli podążały w kierunku bohatera "Baśniowej opowieści" S. Kinga i jego niezastąpionej suczki Radar.

Świat wymyślony przez T. Kingfisher jest spójny i dość ciekawy, literacko bez zastrzeżeń. Dialogi są naturalne, chwilami zabawne, ale myśli głównej bohaterki naiwne i niezbyt mądre. Na szczęście w 'babińcu' głównych postaci autorka umieściła jednego bohatera płci męskiej, o pozytywnych acz bardzo pospolitych cechach, bo początkowy brak równowagi w kwestii płciowej znacząco mnie uwierał. Historia, jak na bajkę przystało, kończy się happy endem, choć nie dla wszystkich. A! Duży plus stawiam za postać matki chrzestnej, dość skomplikowanej i barwnej osoby, o imieniu Agnes. 😉
Kolejny plus leci w kierunku lektora - jak zwykle profesjonalnego, Filipa Kosiora.