Poezje

Autor unikał w poezji filozoficznego dyskursu, gnomicznej formuły rozświetlającej sens utworu, podobnie jak natura, poezja objawiała swoją tajemnicę w milczeniu, w intensywności i szybkości lirycznego zajścia. Najbardziej intrygowała go gra sprzeczności : rozkosz i cierpienie, światło i mrok, lekkość i powaga płynnie się przenikają, budując sytuacje egzystencjalne zakorzenione w romantyzmie i wiodące przęsłem realistycznym ku prądom późniejszym, symbolizmowi i impresjonizmowi, zwłaszcza w olśnieniach "nagłego poruszenia duszy", w obrazach piękna owianego tchnieniem śmierci i w subtelnym odczuwaniu natury.