Odsłaniając znaczenie gestów Celana jako poety-wygnańca, Philippe Lacoue-Labarthe próbuje określić sens doświadczenia poetyckiego. Pyta, w jaki sposób wiersz wpisuje się w przestrzeń, w której powstaje, staje się znakiem, utrwalającym śladem w historii pamięci, w jaki sposób zarazem staje się częścią podskórnej historii zapominania. Dlaczego poeta jednym gestem włącza się w tę historię, a zarazem dokonuje samolikwidacji, zniszczenia.