Opinia na temat książki Podtrzymując wszechświat

Libby była kiedyś „najgrubszą nastolatką w Ameryce”. Nikt jednak nie chciał dojrzeć cokolwiek poza jej wagą. Nikt nie przejął się losami dziewczyny po tym jak zmarła jej mama. Teraz wraca do szkoły chcąc doznać normalnego, nastoletniego życia. Na jej drodze staje Jack. Popularny i lubiany uczeń kryjący swoją własną tajemnicę. Jedno zdarzenie sprawia, że zostają na siebie skazani. Wychodzi im to jednak na dobre, bo im dłużej ze sobą przebywają, tym mniej czują się samotni.

Miałam już możliwość zetknąć się z twórczością autorki. Tak jak pokochałam książkę „Wszystkie jasne miejsca”, tak pokochałam „Podtrzymując wszechświat”. Rozdziały są króciutkie i czyta się je w zastraszającym tempie. Autorka nie zasypuje nas ścianami tekstu czy opisami miejsc.

Jedyne do czego mogę się doczepić to ciągłe przypominanie nam, że główna bohaterka jest gruba. Niewystarczająco rozwinięty był jeszcze wątek choroby Jacka. Nie spotkałam się z podobną przypadłością i lepiej by było gdyby autorka bardziej skupiła się na chłopaku.

Cała historia opowiada o walce o samą siebie, w walce ze stereotypami, o walce o własne marzenia. Każdy z nas powinien pamiętać, że jest CHCIANY i WYSTARCZAJĄCY, WARTOŚCIOWY niezależnie od narodowości, koloru skóry czy sylwetki.

KAŻDY Z NAS JEST WAŻNY I KOCHANY! PROSZĘ NIE ZAPOMINAJCIE O TYM!