Filozoficzna refleksja na człowiekiem zaprezentowana w niniejszej książce ma charakter wielowymiarowy, próbuje przedstawić człowieka w perspektywie historycznej, bycia i czasu, cielesnej, językowej, społeczno-egzystencjalnej oraz transcendującej ku Absolutowi. Nawiązując do wybitnych przedstawicieli hermeneutyki (Heidegger, Gadamer, Ricoeur), autor dokonuje własnej interpretacji owych perspektyw. Głównym celem jest syntetyczny obraz człowieka, próba połączenia rozumu teoretycznego z rozumem praktycznym. Dzięki hermeneutyce filozoficznej możliwe jest ujęcie człowieka jako istoty dążącej do samopoznania oraz odnalezienie siebie w gąszczu kultury scjentystyczno-technicznej. Hermeneutyka umożliwia przekroczenie m. in. tych ograniczeń poznawczych, które sprawiają, że samopoznanie człowieka znajduje się współcześnie w stanie kryzysu.