Pod słońcem - urlop oraz inne wiersze

Emil Laine - ur. w 1943 roku w Tałgarze. Poeta. Autor wierszy pomieszczonych w dwóch tomach: "Ściany soli" (1975), "Pod słońcem urlop" (1983). Debiutował w 1965 roku w "Almanachu młodych". W latach 1949-1978 mieszkał w Warszawie, gdzie studiował psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Zmarł w 1978 roku. Laine już przed trzydziestu laty odnalazł język, który obecnie uznawany jest w pewnych kręgach za właściwy, poprawny. Cierpki, szorstki, nieegzaltowany, jakby chrapliwy i sam sobie przeczący, urywany w pół słowa. Trochę hermetyczny. Swobodny, własny, jakby organiczny, prawie potoczny. Tworzący gęstą wizję i wyrazisty, przejmujący obraz. A przede wszystkim - co dla mnie najważniejsze - dający ów szeroki oddech i duże możliwości, jeśli chodzi o odczytywanie. (...) Laine zaufał poezji doszczętnie, całym sobą. Słowa, które zostawił, można postrzegać jako objaw niezwykłego na naszym gruncie poetyckiego szaleństwa, wyrozumowanej zapalczywości lirycznej i poznawczej. Ja odkryłem go dla siebie jako Kierkegaarda naszej liryki, współbrata we wstrząsie, w grozie, w bólu. Cześć Jego pamięci, cześć świadomości, która zdolna była stworzyć taką wizję, przyswajając polszczyźnie krąg wciąż żywego myślenia metafizycznego. (Karol Maliszewski)