Piłsudczycy i sanatorzy drugiego planu (1926-39). Portrety zbiorowe i indywidualne

Dominują w tomie piłsudczycy „cywilni”, ale przede wszystkim parający się polityką, administracją, samorządem, publicystyką, żurnalistyką, propagandą, nauką, czy nawet kulturą, bo już niekoniecznie gospodarką. To dowód, że pisanie prac z zakresu prozopografii bynajmniej do łatwych i prostych nie należy […].
Nie mam jednak wątpliwości, iż przygotowany obszerny tom poszerza naszą dotychczasową wiedzę w bardzo wielu zagadnieniach czy choćby ich wybranych aspektach, a w niektórych częściach nie jest pozbawiony znamion nowatorstwa. Jestem także przekonany, że przybliża nas do opracowania zbiorowego portretu lub zbiorowych portretów ludzi nazywających siebie lub też nazywanych przez innych piłsudczykami. W tej kwestii cel nakreślony przez Redaktorów został osiągnięty […].
Nie mam wątpliwości, że praca wejdzie do obiegu naukowego i zajmie ważne miejsce wśród publikacji poświęconych piłsudczykom, dziejom obozu pomajowego, prozopografii elit Drugiej Rzeczypospolitej oraz biografistyki.
Z recenzji prof. dr. hab. Mariusza Wołosa