Celem Pierwszej czytanki jest złagodzenie trudności, jakie występują przy przejściu od Elementarza do podręcznika języka polskiego dla kl. II. Pierwszą czytankę należy więc wykorzystywać w kl. I — po przerobieniu Elementarza lub równolegle z jego ostatnią częścią. .
Pierwszą czytankę można wprowadzić w kl. I dopiero wtedy, gdy dzieci opanowały technikę czytania. Pojawienie się nowej książki dobrze byłoby wyzyskać dla pobudzenia zainteresowań czytelniczych.
Pierwszą czytankę mogą dzieci zabrać ze sobą na wakacje i, gdy przyjdzie im ochota, czytać samodzielnie fragmenty, np. o tematyce wakacyjnej. Wykluczyć tylko należy zadawanie lektury na okres letnich ferii, a tym bardziej egzekwowanie tej lektury na początku roku szkolnego w kl. II. Kiedy jednak na pierwszych lekcjach języka polskiego w kl. 1 nauczyciel będzie omawiał z dziećmi wrażenia wakacyjne, nie powinien ominąć pytania, czy i co dzieci czytały w czasie ferii, a także co czytały z Pierwszej czytanki. Gdy na ten temat rozwinie się niewymuszona wymiana zdań, Pierwsza czytanka w naturalny sposób będzie mogła na krótko pojawić się w klasie II.
Postępowanie takie jest wskazane nawet wtedy, gdy tylko niektóre z dzieci korzystały z Pierwszej czytanki w czasie wakacji.
Wypowiedzi tych dzieci mogą zaciekawić książeczką całą klasę, a na tle tego zaciekawienia zjawi się chęć do czytania, którą skwapliwie się podtrzyma Zachowanie atmosfery całkowitej swobody, wyeliminowanie przymusu i oficjalnej kontroli rezultatów jest zasadniczym warunkiem powodzenia akcji wakacyjnego czytelnictwa.
Teksty w czytance ugrupowane są wokół wybranych tematów z zakresu przyrody, kultury dnia codziennego, życia szkolnego itp. Nie jest to podręcznik, który nauczyciel obowiązany jest przerobić w całości i systematycznie. Właśnie swobodny wybór materiału, dokonywany z punktu widzenia potrzeb, poziomu, zainteresowań klasy oraz zamierzeń dydaktycznych nauczyciela pozwoli wydobyć kształcące i wychowawcze wartości książki.
W Pierwszej czytance są teksty drukowane większą czcionką, przeznaczone do czytania przez dzieci, i teksty drukowane mniejszą czcionką, przeznaczone do czytania dzieciom przez starszych. Materiały pozatekstowe, jak historyjki obrazkowe, ilustracje panoramiczne (np. żniwa, powrót z wakacji), rebusy, szarady, zgadywanki, łami główki itp. trzeba dzieciom objaśnić, omawiając je wspólnie, zbyt trudne dla danej klasy pominąć.
Pierwszą czytankę można wprowadzić w kl. I dopiero wtedy, gdy dzieci opanowały technikę czytania. Pojawienie się nowej książki dobrze byłoby wyzyskać dla pobudzenia zainteresowań czytelniczych.
Pierwszą czytankę mogą dzieci zabrać ze sobą na wakacje i, gdy przyjdzie im ochota, czytać samodzielnie fragmenty, np. o tematyce wakacyjnej. Wykluczyć tylko należy zadawanie lektury na okres letnich ferii, a tym bardziej egzekwowanie tej lektury na początku roku szkolnego w kl. II. Kiedy jednak na pierwszych lekcjach języka polskiego w kl. 1 nauczyciel będzie omawiał z dziećmi wrażenia wakacyjne, nie powinien ominąć pytania, czy i co dzieci czytały w czasie ferii, a także co czytały z Pierwszej czytanki. Gdy na ten temat rozwinie się niewymuszona wymiana zdań, Pierwsza czytanka w naturalny sposób będzie mogła na krótko pojawić się w klasie II.
Postępowanie takie jest wskazane nawet wtedy, gdy tylko niektóre z dzieci korzystały z Pierwszej czytanki w czasie wakacji.
Wypowiedzi tych dzieci mogą zaciekawić książeczką całą klasę, a na tle tego zaciekawienia zjawi się chęć do czytania, którą skwapliwie się podtrzyma Zachowanie atmosfery całkowitej swobody, wyeliminowanie przymusu i oficjalnej kontroli rezultatów jest zasadniczym warunkiem powodzenia akcji wakacyjnego czytelnictwa.
Teksty w czytance ugrupowane są wokół wybranych tematów z zakresu przyrody, kultury dnia codziennego, życia szkolnego itp. Nie jest to podręcznik, który nauczyciel obowiązany jest przerobić w całości i systematycznie. Właśnie swobodny wybór materiału, dokonywany z punktu widzenia potrzeb, poziomu, zainteresowań klasy oraz zamierzeń dydaktycznych nauczyciela pozwoli wydobyć kształcące i wychowawcze wartości książki.
W Pierwszej czytance są teksty drukowane większą czcionką, przeznaczone do czytania przez dzieci, i teksty drukowane mniejszą czcionką, przeznaczone do czytania dzieciom przez starszych. Materiały pozatekstowe, jak historyjki obrazkowe, ilustracje panoramiczne (np. żniwa, powrót z wakacji), rebusy, szarady, zgadywanki, łami główki itp. trzeba dzieciom objaśnić, omawiając je wspólnie, zbyt trudne dla danej klasy pominąć.
Obecne wydanie Pierwszej czytanki ukazuje się z pewnymi zmianami, opartymi na doświadczeniach nauczycieli i ich uwagach nadsyłanych do Redakcji oraz na wynikach ankiety przeprowadzonej przez Instytut Pedagogiki. Zmiany polegają głównie na usunięciu tekstów zbyt długich i trudnych, zwiększeniu liczby tekstów o tematyce z zakresu techniki, kultury życia codziennego, wychowania patriotycznego i zagadnień okolicznościowych oraz na mocniejszym osadzeniu książki w realiach naszego życia.