Pieprz z miodem

  Historia wciągnęła mnie od początku. Nie żeby specjalnie za jakieś szczególne opisy erotyczny tylko dla samego sposobu prowadzenia wątku. Spodobały mi się bohaterki. Czuło się do nich sympatię. Momentami wraz z nimi śmiałam się, przeżywałam wzloty i uniesienia oraz realistycznie odczuwałam ich potknięcia.
 Nie dostrzegłam natrętnych opisów erotycznych. Wszystko jest wyważone i raczej podyktowane sytuacją, na pewno czemuś służy. Oczywiście intymność u Zohar nie jest tylko opisywaniem subtelności jak zza muślinu, bo i natkniemy się na sceny dość śmiałe, a czasem bardziej pikantne. Nie dzieje się tak tylko dla podkręcenia atmosfery, ale by oddać różnice między temperamentami bohaterek. Dzięki temu nie sposób żadnej z przyjaciółek pomylić i fabuła nie należy do tych z gatunku mdłych.
 Autorka nie może skupiać się jedynie na cielesności, bo jest i druga strona medalu, czyli psyche. A ta cierpi, gdy doznaje się w życiu rozczarowań, gdy brakuje bliskości właściwego człowieka. Odnajdujemy też pozytywne działanie przyjaźni, wspierające i mobilizujące.
 Wszystkie składniki życia podane na przykładzie trzech przyjaciółek. Otwarte pisanie o erotyce, bynajmniej nie wulgarnie, ale dojrzale. Sens życia polega przecież na rozkoszowaniu się każdym jego aspektem. Trochę tego, trochę tamtego i mamy wyważoną historię, której najlepiej oddać się w domowym zaciszu.