Opinia na temat książki Pięćdziesiąt twarzy Greya

Człowiek rozleniwiony urlopem traci czujność. A jak się już coś przeczytało, to się nie da znieczytać (odprzeczytać?) na nowo. Niestety.
Przez chwilę miałam chęć dać 10/10, bo arcydzieło kiczu to chyba też arcydzieło, ale aż tak to się wygłupiać nie będę. Miałam dać 1/10 za całokształt, ale dam 2, bo jednak trochę się nad tym arcydziełem pobrechtałam, co moje, to moje.
Właściwie to nie przeczytałam dokładnie, raczej przejrzałam, bo ciut w oczy gryzło.
Nie kumam, czemu pindziesiont tych twarzy, twarz ma ten koleś jedną, niezbyt mądrą.
Anastazja Stalowa głównie się oblewa. Rumieńcem. Serio, pitigriliła się z nim już w iluś tam pozycjach i przy użyciu różnych przyrządów i narządów, a pali cegłę co 20 linijek. Może przedwczesna menopauza?
Związek z Panem Greyem (nie mylić z herbatą Earl Grey, ta przynajmniej ma jakiś smak) polega zasadniczo na wysyłaniu maili i SMS-ów. Nie wiem, ile zapłacili autorce za reklamę BlackBerry, ale chyba sporo.
Pod koniec książki (1 tomu) Ana dochodzi do wniosku, że jej kochanek jest ciężkim świrem i nic z tego nie będzie. Ja to odkryłam po lekturze pierwszej wersji "umowy". Ale do tego trzeba używać mózgu, a do świadomości Any dociera dopiero ból pośladków, jako że obecności i aktywności mózgu nie stwierdzono.
Grey jest niedojrzałym gówniarzem z kompleksem bawienia się lalkami. Anastazja jest głupia jak but. Czy w następnych tomach będą z tego dzieci? Wolę się nie przekonywać, ale już się boję.