Perfekcjonizm i trema u muzyków różnych specjalności

Książka wskazuje na podobieństwa i różnice w świecie muzyków różnych specjalności (instrumentaliści, wokaliści, improwizatorzy, teoretycy), przedstawia sposoby pracy nad utworem, ich pozytywne i negatywne konsekwencje. Znajdziemy w niej również obszerne fragmenty o tremie, jej powstawaniu i strategiach radzenia sobie.

Perfekcjonizm oraz jego synonimy pojawiają się w świecie muzyki dość często. Zapis muzyczny skłania do wnikliwości w analizie, staranności w zrozumieniu, dokładności i precyzji w przekazie wykonania, co nie byłoby możliwe bez osiągnięcia wysokiego technicyzmu.
Drugą z kolei nieodłączną cechą muzyków jest odczuwanie tremy. Trema – pojęcie dla muzyków oczywiste – wydaje się także mieć wiele synonimów. Muzyk doskonalący się w konkretnej dziedzinie muzyki napotyka wiele wymagań oraz ograniczeń, co z punktu widzenia psychologii może być związane z posiadaniem charakterystycznych predyspozycji psychicznych do zajmowania się konkretnym kierunkiem muzycznym.

Wydana w marcu 2o2o roku książka pt. Perfekcjonizm i trema u muzyków różnych specjalności wprowadza czytelnika w świat różnorodnych aktywności muzycznych, zmian, jakie zachodziły wraz z postępem technicznym; pokazuje pozytywne i negatywne konsekwencje kształcenia muzycznego; prezentuje strategie pracy nad utworem u muzyków różnych specjalności. Znajdziemy tu także różnorodne doniesienia z badań mówiące o cechach temperamentu i osobowości oraz poziomie perfekcjonizmu i tremy u muzyków. Celem publikacji było także wykazanie różnic w profilach psychologicznych oraz sposobie pracy nad utworem między instrumentalistami, wokalistami, improwizatorami oraz teoretykami. Wnioski z badań oraz odniesienie ich do muzycznej codzienności znajdziemy w ostatnich rozdziałach.

Udanej lektury,
Adam Sadowski

Praca oparta jest na nowatorskim i oryginalny podziale muzyków na cztery specjalności: instrumentaliści, wokaliści, improwizatorzy, teoretycy. Podział ten został dokonany na podstawie szczegółowej analizy sposobu pracy nad utworami muzyków wymienionych specjalności. (…) Wartość poznawcza i aplikacyjna otrzymanych wyników i opracowanych modeli jest nie do przecenienia, mogą być one wykorzystane nie tylko do planowania dalszych badań ale są także ważne dla psychologii edukacji, psychologii zdolności, psychologii wychowawczej oraz w poradnictwie psychologicznym. (Z recenzji prof. dr hab. Wiesławy Limont, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu)

Autor, jako absolwent klasy organów Gdańskiej Akademii Muzycznej, oprócz potrzeby rozwijania nauki deklaruje wyraźnie cel praktyczny. Prezentując odpowiednie treści opisuje aktywność muzyczną, w tym strategie ćwiczenia i strategie redukujące objawy tremy, chce odwoływać się do słów Jana Wierszyłowskiego, realizować szczytny cel, aby muzycy mogli „ ekonomiczniej pracować, sprawniej uczyć się, lepiej tworzyć i grać”. (…)W dotychczasowych badania skupiono się przede wszystkim na cechach osobowości muzyków oraz tremie, która towarzyszy wielu z nich, modyfikując ich osiągnięcia artystyczne. Jednakże temperament oraz perfekcjonizm muzyków to obszar badań słabo opisany, szczególnie gdy dotyczy muzyków różnej specjalności. Recenzowana praca może wypełnić lukę w tym zakresie. (Z recenzji dr hab. Grażyny Poraj, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki)