Pandemia COVID-19 ustawiła nas w punkcie zwrotnym historii. Kryzys zdrowotny i postępujące za nim załamanie gospodarcze boleśnie ujawniły wady starego porządku. Decydenci uciekali się do koncepcji zwanej pandenomią, czyli do użycia nadzwyczajnych środków mających na celu kontrolowanie i ochronę głównych procesów gospodarczych dotkniętych pandemią lub wywołaną przez nią niepewnością, przy zapewnieniu możliwie jak największej ochrony życia ludzkiego.
Piotr Arak analizuje zmiany, jakie zaszły w polityce gospodarczej wielu krajów. W książce podejmuje próbę oceny tego, czy neoliberalizm jako dominujący trend intelektualny znajdzie się po pandemii w odwrocie.
Wyniki podjętej analizy kwestionują główne elementy neoliberalnego konsensusu, zwracając uwagę na obszary, w których pandenomia zaburza status quo ante, i zaprzeczając jego wiodącemu paradygmatowi polegającemu na oferowaniu uniwersalnych rozwiązań dla szerokiego zakresu lokalnych problemów. Autor zastanawia się, w jakim stopniu neoliberalny konsensus był współodpowiedzialny za przekształcenia kryzysu zdrowotnego w globalny kryzys gospodarczy. Opisuje gwałtowne przemodelowanie dominujących idei dotyczących gospodarki, państwa i społeczeństwa, które nastąpiło od początku pandemii.
Wprawdzie kwestie poruszane w książce ewoluują, a nadchodzące miesiące mogą przynieść nowe, ważne fakty, to jednak kroki, które już zostały podjęte w sferze polityki monetarnej, fiskalnej, międzynarodowej dostarczają wystarczających dowodów, by sformułować główną tezę książki: nie ma co wypatrywać rozwiązań obecnych problemów w przeszłości. Trzeba próbować szukać nowych rozwiązań, odrzucając neoliberalne dogmaty.