Ostatnie uderzenie

Magdalena Reczulska Słów kilka o Ostatnim Uderzeniu Grażyny Drobek - Bukowskiej Być, czy mieć? Mieć…, ale za jaką cenę? Ile kosztuje życie? Co jest w nim najważniejsze… Dlaczego??? Dlaczego ja? Dlaczego w obcym kraju? Dlaczego najbliżsi - najdalsi? Społecznie usprawiedliwione kłamstwa…, intrygi dla dobra…, aż wreszcie żal, ból i strach. Myśli bohaterki płyną jak rzeka, czas ucieka z każdym opadłym jak liść włosem. Nina umiera. Białaczka. Z niemym buntem, skrywanym pod nienagannym makijażem złym samopoczuciem, pyta sama siebie, co ma zrobić z okruchami dni, które mają zbudować ostatnie pół roku jej tak bardzo udanego życia. Wyniosła, często apodyktyczna i zapatrzona w siebie kobieta, Niemka z wyboru - pisze. Pisze po polsku. Przelewa na papier swoje myśli, wrażenia i odczucia związane z chorobą. [Nie] licząc na cud, rozlicza się ze światem. Odkrywa polski wątek swojego burzliwego jestestwa, wspomina najbliższych, których tak bardzo kochała, a jednak często niedoceniała - nawet krzywdziła swoją zazdrością i butą. Sięga do najbardziej skrywanych pokładów wrażliwej przecież duszy by oczyścić się, dokonać ateistycznej spowiedzi, wreszcie … dojrzeć duchowo. Pojednać się z Bogiem. U schyłku życia odkrywa tajemnicę, której nie chciała przyjąć do wiadomości, nie wypuszczała spod skóry przez wiele lat. Pojmuje prawdziwy sens pojęć: prawda, piękno, braterstwo [lepiej by rzec siostrzeństwo…] i przyjaźń. Zaczyna smakować naprawdę wartościowe życie na pół roku przed jego końcem. Tyle zyskuje…, ale i traci coś, co ukochała najbardziej… Najmocniej ranią nas przecież ci najbliżsi, ci których kochamy najbardziej. Młody Klaus sam zraniony - rani. Prowokuje „ostatnie uderzenie” zbolałego serca… swoją postawą wpisuje się niespodziewanie jako „ostatnie uderzenie” w niemiłosiernie teraz bijącym Ninę życiu. Szukam w myślach porównań, które oddałyby ważkość i delikatność poruszanych przez autorkę w Ostatnim uderzeniu treści. Powieść, którą czyta się jak kryminał Agaty Christie - powala na kolana. Pamiętnik umierającej kobiety zaciekawia bezpośredniością narracji, jednocześnie zawstydza czytelnika, który niczym podglądacz, odkrywa głęboko skrywane sekrety. Odziera z prywatności. Zmusza do refleksji nad własnym życiem, wartościami, którym hołdujemy, nad kruchością i ulotnością ludzkiego istnienia. Odsłania meandry życia rodzinnego, prowadzi na mielizny ambicji, by pokazać prawdziwą wartość przyjaźni. Dać prymat prawdzie. Udowadnia, że o bliskości wcale nie świadczą więzy krwi. Główne bohaterki powieści Nina i Ina - siostry - antagonistki, uczą czytelnika miłości „pomimo wszystko”, oddania i troski „za Bóg zapłać1”, wiary - nadziei i miłości ponad podziałami, granicami państw a nawet życia. Życia, w którym między osnową kłamstw, przeplata się wątek upragnionego, wymarzonego, szczęśliwego małżeństwa i macierzyństwa. Wartością dodaną powieści Grażyny Drobek - Bukowskiej jest refleksja nad sytuacją społeczno - polityczną państw Europy Środkowej zarówno w obliczu II wojny światowej, jak i czasu głębokiego komunizmu, czy przemian ustrojowych lat 90 - tych. Migawki z codziennego, trudnego życia ludzi, ich walka o byt dodatkowo utrudniana represjami politycznymi, pozbawianiem wolności i wszechobecnym niedostatkiem; przedmiotowość traktowania człowieka, oraz kulturalno - oświatowe realia stanowią niezwykle sugestywne uzupełnienie przeżyć osobistych bohaterki Niny… - Iny… - Grażyny… Są niepropagandową kroniką przed filmem życia… Pisane [w większości] strumieniem świadomości Ostatnie uderzenie to pierwsza powieść Grażyny Drobek - Bukowskiej. W imieniu czytelników wyrażę nadzieję, że nie ostatnia. Zatem… czekamy! Łódź, dn. 26. 10. 2011r. Magdalena Teresa Reczulska