Ostatnie pięć dni

Książka zdobyła tak wysokie noty na portalu,iż miałam wrażenie że sięgam po arcydzieło, a tu... miernie opisana historia dwojga ludzi borykających się ze swoimi problemami. Każde na swój sposób, bo i z czym innym przychodzi im się zmierzyć.
Wydaje mi się, że w niedbały sposób opisuje tak istotne kwestie, że powiela się po raz kolejny tą samą konstrukcję prawdopodobnych zdarzeń. Zdarzeń dramatycznych, a jednak przedstawionych wedle schematu, trochę po łebkach, skrótowo i tłumaczy się, że to opis raptem kilku dni z życia tych ludzi. Czy nie zasługują na więcej? Dla mnie to dwie bardzo różne historie mało umiejętnie połączone. Moze dlatego, iż na początku zabiera głos Mara, to jej historia bierze górę. Przynajmniej z mojego punktu widzenia tak to wygląda, a sytuacja Scotta jest potraktowana po macoszemu i bardzo, ale to bardzo przewidywalnie się toczy od początku po sam koniec.

Najbardziej nie podoba mi się to, że autorka dwie poważne historie zmieściła razem tworząc niby połączoną przy pomocy dwojga bohaterów opowieść o dwóch różnych rodzinach, z zupełnie innymi życiowymi problemami, wymagających od nich wyzwań ale innej kategorii. Formalnie fabuła podzielona na pięć dni, wydarzenia pokazane na przemian u Mary i Scotta, ale tak naprawdę czytając odnosiłam wrażenie, że czas rozciągnął się przynajmniej na tygodnie, gdyż omawiane są rzeczy z przeszłości, jak doszło w życiu bohaterów do stanu dzisiejszego. Poza tym trudno się skopić i odbierać w pełni przeżycia każdej ...

Książka wywarła na mnie niesamowite wrażenie. To przez co przechodziła zmagając się z chorobą albo drwiną otoczenia było dla mnie wstrząsające. Autorka przytacza jak łatwo kogoś ocenić, że jest pod wpływem alkoholu lub innych środków oburzających nie zastanawiając się głębiej nad tym,że przyczyna tkwi w nieuleczalnej chorobie.
W książce poznaje się także historie Scotta, który jest ojcem zastępczym dla 9-letniego Curtisa. Scott ogromnie przywiązuje przywiązuje się do chłopca, dlatego ciężko mu będzie się rozstać z Curtisem a ma pięć dni na to, aby przygotować się na rozstanie z podopiecznym.
Jestem pozytywnie zaskoczona debiutem autorki. Bohaterowie są dobrze nakreśleni, jak zwykli ludzie, których można spotkać na swojej drodze. Z uwagą śledziłam zmagania Mary z chorobą, jak trudno jej jest się pogodzić z utratą samodzielności. Wątek Scotta jest mniej wstrząsający, ale wzruszyła mnie więź jaką nawiązał z Curtisem. Rozwiązanie jego sprawy zaskoczyło mnie, bo kiedy już byłam pewna końca, nastąpił zwrot akcji, ale o tym już trzeba przeczytać.
Interesującym dodatkiem do książki jest internetowe forum, na którym bohaterowie pod nickami zwierzają się ze swoich problemów.
Poruszająca książka o zmaganiu się ze śmiertelną chorobą, trudzie związanym z opieką zastępczą oraz o trudnych wyborach. Czy wybór bohaterki był egoizmem czy poświęceniem? Warto przeczytać tę zapadającą w pamięć i pełną refleksji książkę.

Jestem na NIE.
Jestem zła,zirytowana i rozczarowana.
Nie znoszę gdy autor porusza poważny temat ale robi to pospolicie,banalnie i schematycznie aż do bólu.Polukrowana rzeczywistość,powierzchowne traktowanie problemów i rażąca poprawność,w mowie,uczynku i myślach.To wszystko sprawia,że zamiast burzy emocjonalnej czuję się oszukana.
Nie czułam żadnego wzruszenia,nie czułam współczucia ani zrozumienia dla decyzji bohaterów.Byli nijacy,jak kiepscy aktorzy,którzy nie bardzo się orientują w jakim filmie grają.
Czytając ,nie płakałam,nie byłam smutna tylko coraz bardziej wkurzona,że tracę czas na coś,co udaje książkę.Tyle w tym treści co w etykiecie kiepskiego papieru toaletowego: wyprodukowano z makulatury.
Taką makulaturą jest "Ostatnie pięć dni".

I jeszcze jedno,nie lekceważę choroby,nie lekceważę dramatu,jaki przezywają rodziny,które się z nią zetkną.
Nie odpowiada mi sposób w jaki napisała o tym autorka.