Ostatnie historie

I ta książka Olgi Tokarczuk nie zaskakuje. Podobnie jak poprzednie, jest doskonała! Już prawie dwa lata minęły, a wciąż w głowie otwierają mi się szufladki, z których raz po raz wypadają obrazy i kłębki myśli mające konotację z "Ostatnimi historiami".Prosta pozornie forma jaką stanowią trzy opowieści, w rzeczywistości kryje wiele drobnych elementów wchodzących w interakcje ze sobą. Jak pisze sama autorka jest to książka o śmierci. A właściwie chciałoby się powiedzieć: o różnych rodzajach śmierci. Tych małych i dużych, zwykłych i niezwyczajnych, oczekiwanych i niespodzianych...Tokarczuk rysuje portrety trzech kobiet: babki, córki i wnuczki. W śmierci - jak w lustrze - odbijają się elementy "ja" każdej z nich. Klarowniejszym staje się także samo życie - jakby opadły fusy.Mnie szczególnie poruszyła opowieść o umieralni dla zwierząt - zorganizowanej przez parę starców i ich syna, w jednym z budynków gospodarstwa. I małe śmierci przywożonych tam z lecznicy weterynaryjnej zwierząt, na które byli opiekunowie już nie chcą patrzeć. Tych małych śmierci: "śmiert'ek" - jak mówią Rosjanie - tyle wokół nas.

Za nic nie mogę przeskoczyć Tokarczuk. Naprawdę staram się, ale nigdy nie kończę jej książek. Jeszcze chyba nie trafiłam na taką książkę Olgi Tokarczuk, która by mnie zachwyciła.

filozoficznie, nawet bardzo. książka przesycona jakąś dziwną melancholią, ponura, ciemna i ciężka, jednak dobra. nie umiałam się doszukać jakiejkolwiek puenty, nic.

czytałam dawno temu ale pamietam, że się umęczyłam strasznie co tym bardziej dziwne, że tematyka naprawdę może być interesująca. Jednak dla mnie zdecydowane nie.

O ile dobrze pamiętam, to była jedna z tych książek, które leżą na półce, czekając na skończenie, ciągnąc się za mną. Rozdział o Mai według mnie najmniej udany.

książka dla myślących, wprowadza w nastrój, w którym łatwiej sobie uświadomić, że i na nas czeka u kresu podróży - jakim jest życie - stacja zwana Śmierć.

A ode mnie wymagało bardzo dużo wysiłku, żeby tą książkę skończyć ... to jest zdecydowanie styl, który staram się unikać.

Tokarczuk to czarodziejka, ale ta książka jej jakoś nie wyszła...

Nie przypadła mi do gustu . Ciężko się ją czyta .