Osobliwe szczęście Arthura Peppera

Niektóre pisarki myślą, że są darem dla ludzkości, a spod pióra grafomaństwo pierwszej wody, szkoda ócz.Ich wątpliwe dzieła zalewają rynek wydawniczy, a potem się dziwią, że wtórny analfabetyzm się tworzy.
Jeżeli mam czytać, niektóre"olśniewające debiuty", to, rzeczywiście, lepiej wrócić do stadium zidiocenia całkowitego.
Debiuty mają to do siebie, że niestety, nie spełniają żadnych, z tych kryteriów, które ja, widziałbym w dobrej lekturze.

Biorąc więc do ręki książkę"Osobliwe szczęście Arthura Peppera", obawiałem się nie co o moje zmysły.Książka-debiut i międzynarodowa sensacja, to nie może być dobre.Ale jest!
Ale zacznijmy może od początku

Arthur Pepper wiedzie spokojne i ustabilizowane życie.Po śmierci żony Miriam, każdy swój dzień zaczyna dokładnie tak, samo, jak przez całe małżeństwo ze swoją ukochaną żoną.Wstaje wcześnie rano, ubiera niezmiennie, to samo ubranie, podlewa paprotkę i wychodzi do prac w ogrodzie.
Pewnego dnia, porządkując rzeczy po żonie, znajduje tajemniczą bransoletkę, której wcześniej nie widział.Nie wie, że dzwoniąc na numer wygrawerowany na jednej z przywieszek, odmieni życie, nie tylko swoje.Jak się potoczą losy naszego Arthura pozostawiam, to do odkrycia czytelnikom.

Dawno nie czytałem powieści, która pod pozorem nieskomplikowanej historii potrafiłaby ukryć tyle prawd o nas samych.Przede wszystkim jest to opowieść o tym, jak potrafimy idealizować osobę którą darzymy uczuciem.To także opowieść o tym, że w na...