Opinia na temat książki Oskarżenie

Skończyłam ostatnio „Oskarżenie” i jestem pod wrażeniem. Wielowątkowa akcja, wiele niejasności i powiązania. Tak mogę skrócić całą akcję.
Były działacz „Solidarności” może zostać uniewinniony po latach ze względu na nowe dowody w sprawie. Joanna Chyłka bierze sprawę w swoje ręce i za wszelką cenę stara się wyciągnąć byłego domniemanego tatuażystę. Co się stanie jednak ze sprawą, gdy nasz Zordon wpadnie w kłopoty, a kancelaria Żelazny&McVay odmawia reprezentowania Kordiana. Czego dopuścił się Oryński i jaki ma to związek ze sprawą Tesarewicza?
Co mam tu mówić, kolejna doskonała historia. Ponad połowę książki czytałam i nie miałam żadnych podejrzeń i pomysłów na rozwiązanie. Mamy tu ogrom zwrotów akcji i powiązań, które nie są oczywiste. Jedna z lepszych książek z tej serii jak na razie. Takie jest moje zdanie. Nieoczywista fabuła, wątki z przeszłości i coś czego jeszcze nie było.
Co do bohaterów mam kilka zastrzeżeń. Kordian w tej części kompletnie nie przypadł mi do gustu. Tak jak go kocham, tak w „Oskarżeniu” miałam ochotę go zamordować. Po części rozumiem jego zachowanie, a z drugiej strony jest dorosłym facetem. Jednak muszę docenić go za podjęcie dojrzałej decyzji co do relacji z Joanną. Brawo Zordon! A co do Chyłka, to mam zagwozdkę. Pokazała w tej części trochę swoją inną stronę, która mi się podoba. Nie mamy już tylko ostrej i bezwzględnej prawniczki, która zatapia smutki w alkoholu i papierosach. Miła odmiana. Niemniej jednak było mi jej bardzo żal na końcu. Dobranie postaci tu jest genialne, nie mam do nich zarzutów. Cała historia jest niesamowita. Będę się nią zachwycać cały czas.