Książka opowiada o kontaktach między polskimi i niemieckimi opozycjonistami w okresie zimnej wojny. O ile Polska była dla Niemców z NRD głównym partnerem w dążeniu do obalenia reżimu komunistycznego, o tyle dla polskiej opozycji kontakty te nie należały do najważniejszych, co nie znaczy, że były całkowicie bagatelizowane. Przyczyniły się one jednak do stworzenia podwalin ruchu opozycyjnego w NRD i w konsekwencji do upadku muru berlińskiego. Poruszana przez autora tematyka wpisuje się w ożywiona dyskusje na temat fenomenu „zniewoleń krótkiego stulecia” i w komparatystyczny profil badania stosunków polsko-niemieckich.