On wrócił

Okładka i tytuł mówią wiele - Hitler powrócił do Niemiec rządzonych przez Angelę Merkel, do Berlina pełnego imigrantów, kraju dobrobytu i pokoju, niemniej jednak niezupełnie takiego o jakim fuhrer marzył.
Autor w prześmiewczej formie pokazuje jak łatwo przyszłoby osobie o poglądach Hitlera zaskarbić sobie sympatię i zdobyć zwolenników. Pokazuje sposób funkcjonowania prasy i telewizji, które w pogoni za wysokimi słupkami sprzedaży i oglądalności przełkną wszystko i wypromują wszystko.
Można się pośmiać podczas lektury z opisów bezbrzeżnie głupich programów telewizyjnych i z 'kultury' świętowania Oktoberfestu, z wizyty w centrali partii nacjonalistycznej, ale przecież nie ma z czego się śmiać.
Ale nie jest to jednoznacznie rozrywkowa lektura. Bo jeśli raz za razem łapałam się na tym, że zgadzam się z Hitlerem, że ma facet w sumie rację, tylko taki trochę z niewyparzona gębą, ale może da się okiełznać i mógłby dużo dobrego zrobić dla kraju - to co mówi o mnie?
"On wrócił" to memento, nie tylko dla Niemców.

Mocna książka. Wiele razy czytając, zadawałam sobie pytanie czy to źle, że Hitler wzbudza we mnie sympatię? Timur Vermes przedstawia nam Führera jako całkiem miłego, staroświeckiego mężczyznę, który próbuje odnaleźć się w dzisiejszych realiach. Korzysta z wikipedii, szuka żyletki z lat 30-tych w Rossmanie, staje się gwiazdą YouTube'a. Wszystko to ładnie maskuje prawdziwe przesłanie. Nader łatwo społeczeństwo przyjęło Hitlera, zaakceptowało jego poglądy, dało mu własny program telewizyjny i pracowników do dyspozycji. Co ciekawe, jestem pewna, że gdyby taka sytuacja faktycznie miała miejsce, słowa Timura Vermesa miałyby zastosowanie w rzeczywistości. Doskonale napisana przerażająca, ale też dająca do myślenia powieść.