Olvido znaczy zapomnienie

Czytadło z ambicjami: czyta się bardzo dobrze, autorka miała może interesujący pomysł na poznawanie przez bohaterkę swoich własnych uczuć po odejściu męża poprzez pracę naukową, polegającą na rekonstruowaniu życia (i dzieła) rodaka-naukowca, jednak realizacja pomysłu okazała się toporna, bez polotu i nieprzekonująca. Mimo że, jak o tym mowa na początku, powieść czyta się dobrze i bardzo lekko. Zbyt lekko nawet - w pamięci nie pozostaje z lektury nic, poza, dość zresztą sztampowym, wspomnieniem dwudziestowiecznej historii Hiszpanii, niektórych miejsc, związanych z akcją, może niektórych zwyczajów. Ale i to wydaje się naskórkowe, jakby autorka nie była Hiszpanką, lecz Amerykanką, która realia sprawdziła wcześniej w encyklopedii. Opis stosunków w Ameryce wyszedł jej, mam wrażenie, nieco bardziej przekonująco, lecz wtedy także zaczyna się, niestety, wątek miłosny, a narracja wpada w nieznośnie romansowy styl - akcja się przeciąga i wikła w opisywaniu narastających uczuć w taki sposób, że z wykształconej i ambitnej pani profesor wyłazi naraz Izaura, a czytelnik nagle ocknie się "w kamiennym kręgu" niepotrzebnych epitetów, dziwnych fochów, dąsów i zranionych serc. Serialowa płycizna. Charakterystyka postaci jak w ankietach o pracę - same pozytywy wyrażone pięcioma przymiotnikami. Książka nie wymaga koncentracji, ani jakiegokolwiek wysiłku umysłowego, może nawet nie wymaga myślenia.

Wydawnictwo samo zdeprecjonowało książkę do czytadła, wybierając naiwną, kiczowatą okładkę ...

Od czytania tej książki psują się zęby bo zgrzytam nimi od początku.Ręce i biust opadają.W trosce o mój organizm i w ramach ratowania ciała przed dalszą dewastacją fizyczną i umysłową odkładam na najwyższą półkę.Na pewno szybko tam nie sięgnę.


Miałam ją porzucić i już więcej nie wrócić ale postanowiłam dobrnąć do końca.Każdemu zdarza się mylić jeśli nie pozna wszystkich faktów.
Niestety pierwsze wrażenia się sprawdziły i książka mnie nie urzekła a wkurzyła i zniechęciła.
Żal mi,że się zawiodła na autorce bo "Krawcowa z Madrytu" podbiła moje serce od pierwszych stron.Bywa tak,że pośród wielu tomów tylko jeden okazuje się wspaniały .Bywa,że to co mnie zraziło kogoś innego zachwyci.Bywa,że zbyt wielkie oczekiwania rozbudzone wcześniejszą lekturą sprawiają,że nie docenia się kolejnych opowieści.
Naprawdę nie wiem co wydarzyło się w tym przypadku ale jedno jest pewne,jeśli olvido znaczy zapomnienie to chcę jak najszybciej zapomnieć o tej historii.