Obcy przyjaciel

Dłuższa nowela, głośny debiut pisarski Heina, który bardzo wiernie oddaje atmosferę życia inteligencji na początku lat 80ych. Wydanie opatrzone jest podwójnym tytułem: jako "Der fremde Freund" książka wyszła w NRD w 1982, rok później pod zmienionym tytułem (ze względu na zastrzeżone prawa do niego) w RFN jako "Drachenblut" ("Smocza krew" - nawiązanie do Nibelungów i Zygfryda).

Główną bohaterką jest Claudia, lekarka we wschodnioberlińskiej klinice na początku lat osiemdziesiątych. Jest po rozwodzie, nie ma dzieci, dobiega czterdziestki i nie czuje potrzeby utrzymywania kontaktu ani z rodziną, ani z sąsiadami w bloku, w którym mieszka w kawalerce. Jest rozwiedziona, jej były mąż - lekarz i karierowicz - był typowym facetem, który nie może pojąć, że seks to nie wszystko, co potrzebne kobiecie do satysfakcjonującego związku. Claudia chce mieć święty spokój, czas dla siebie - praca jest wystarczająco wyczerpująca. Poznajemy ją, gdy właśnie wybiera się na pogrzeb Henry'ego - swego sąsiada i partnera, z którym od roku żyła, ale nie chcieli się ze sobą pobrać, ani razem zamieszkać - obojgu odpowiadał ten dystans. Żadnego obciążania własnymi problemami - tylko seks 2-3 razy w tygodniu, wspólne wypady za miasto w weekend. Urlopy spędzane osobno. Właściwie się nie znali. Henry był żonaty, miał 2 dzieci, lecz nie żył z żoną - prowadzili związek otwarty. Ta obcość, rodzaj jakiegoś zmęczenia związkami społecznymi i korupcja instytucji małżeństwa były bardzo charakterystyczne dla ...

Dobra i zapadająca w pamięć historia o kobiecie i jej dość luźnym związku z mężczyzną. Nie ukrywam, że trochę pesymistyczna, lecz mimo to wciągająca.