Nurty aksjologiczno-epistemologiczne i inspiracje badawcze w pedagogice Stanisława Kawuli

Profesor Stanisław Kawula uznawany jest za czołową postać polskiej pedagogiki XX wieku oraz współtwórcę interesujących koncepcji, które znalazły swoje zastosowania w praktyce działania społeczno-edukacyjnego. Jest jednym ze współzałożycieli szkół polskiej pedagogiki społecznej oraz twórcą metodologicznych podstaw badań nad nierównościami społecznymi dzieci i młodzieży, a także nad rodziną – w tym szczególnie rodziną ryzyka, relacjami socjopedagogicznymi w środowisku społeczno-wychowawczym oraz szkołą środowiskową. Perspektywa humanistyczna prezentowana przez Stanisława Kawulę i jego kontynuatorów wymusza osobiste zaangażowanie w obszarze naukowym oraz taką aktywność badacza, która zobowiązuje do poszukiwania odpowiedzi na potrzeby i możliwości wprowadzania pozytywnych zmian służących podnoszeniu jakości życia i sprzyjających rozwojowi człowieka, a także promocji działań aktywizujących, krzewieniu kultury współpracy i szacunku dla godności osoby ludzkiej oraz jej podmiotowości. Niniejszy tom poświęcony Profesorowi Stanisławowi Kawuli wpisuje się w ten nurt epistemologiczno-aksjologicznych założeń polskiej pedagogiki społecznej.