Architecture parlant to XIX-wieczna idea, by stylem budowli wskazać jej funkcję. Kościoły często były neogotyckie, cerkwie – bizantyjskie, a dla bożnic postanowiono stworzyć nowy styl: symbolizujący przybycie Żydów z Orientu i ich powiązania z Maurami, z którymi zetknęli się w Andaluzji. Autorka analizuje ten nurt w Europie Środkowej i jego wpływ na rodzimą sztukę. Pracę uzupełnia katalog (obiektów również tych nieistniejących) znajdujących się na terenie wszystkich trzech zaborów.