Cytaty z książki "Nigdy nie upadaj"

“-Nie poświęcajcie czasu na myślenie o ludziach których zostawiliście za sobą - mówi.
-Organizacja się nimi zaopiekuje. Organizacja jest od teraz waszą jedyną rodziną.”

“W każdym boksie stłoczeni są ludzie. Wiele osób, w sumie może z setka, wszyscy spętani jak zwierzęta. (...) Krzyczą, wołają do mnie, błagają o wodę, proszą o pomoc. Wcześniej, podczas marszu, nauczyłem się nie patrzeć. Teraz uczę się też nie słyszeć.”

“Każdego dnia Czerwoni Khmerzy powtarzają, że musimy zapomnieć o przeszłości. Jest Rok Zerowy, mówią. Nic przedtem nie było. Jakakolwiek wiedza o przeszłości jest zakazana. (...) Musisz być jak wół, mówią, nie myśleć, tylko kochać Organizację.”

“Dzieci umierają z braku jedzenia i na malarię. Umierają powoli, jęcząc i płacząc, prosząc by nadeszła śmierć.”

“Pytam nowego nauczyciela, jak ma na imię. Patrzy na mnie jak na wariata. Nikt już nie używa imion. Jesteśmy po prostu towarzyszami, robotnikami, wszyscy tacy sami, bezimienni, bezosobowi.”

“Grając, często zamykam oczy. Kiedy patrzysz przez okno, możesz zobaczyć inne dzieciaki pracujące w polu, wymęczone, wygłodniałe, na wpół żywe. Widzisz je i myślisz sobie, że powinno ci być ich żal. Ale nie czujesz żalu. Tylko ulgę, że możesz być tutaj w środku i grać, zamiast pracować w polu.”

“Niepozorny dźwięk, pękająca czaszka, ale słychać go wszędzie. Słychać go trzy razy dziennie. Nawet zabijanie jest podporządkowane rozkładowi dnia.”

“Kolejna sztuczka Czerwonych Khmerów, zawsze trzymać nas w strachu i czasami mówić prawdę tylko po to, by nas skołować.”