Niezapominajka. Czego nie widać w świetle

Niezapominajka to pierwszy tom trylogii od niesamowitej autorki Kerstin Gier. Tym razem przenosimy się w świat który poniekąd jest ukryty, ale tak naprawdę na widoku. Cały świat jest bardzo zagmatwany i chaotyczny, ale z każdą kolejną stroną mamy ochotę poznać go jeszcze bardziej.

Książka pisana jest w 1 osobie i ma dual pov Matildy i Quinna. Przyznam się szczerze, że postać Quinna nie wzbudziła mojej sympatii przez prawie połowę książki, natomiast Matilda od razu potrafi zjednać sobie czytelnika. Kreacja świata nieco kuleje, ale nie przez istoty a przez to że nie do końca jest on wyjaśniony przez spór polityczny. Nazwy własne są bardzo zabawne. Opis uczuć bohaterów też bardzo mi się podobał.

Fabuła zaczyna się dość przewrotnie i nieco mrocznie. Zderzają się że sobą nie tylko dwa światy czyli jakby wyśniony i rzeczywisty ale również światy w jakich tkwią nasi bohaterowie. Jest to o tyle ważne dla fabuły, że mimo fantastycznych aspektów poznajemy od środka jak bardzo religia może mieć wpływ na środowisko wokół innych. A pojęcie "dobra" znacznie odbiegać od normy. Ale spokojnie tu jest nieco mniej fanatycznie, a bardziej groteskowo. Przynajmniej w moim odczuciu.

Quinn na początku jest trochę płytkim kolesiem, widać że popularność uderzyła mu do głowy trochę za mocno przez co trudno go polubić, a wręcz może nas irytowa...

Quinn to zabawny, inteligentny i popularny chłopak. Matilda za to jest szarą myszką i córką zdewociałych sąsiadów. Wszystko się zmienia, gdy pewnego dnia Quinn musi uciekać przed koszmarami rodem z powieści fantasty i ulega okropnemu wypadkowi, po którym zaczyna widzieć różne dziwne rzeczy. Nagle posągi ożywają i wszędzie dostrzega różnego rodzaju twarze. Nagle sąsiadka, którą zawsze mylił z jej kuzynką, staje się interesująca. Zostają wciągnięci w magiczną przygodę pełną niebezpieczeństw, a to dopiero początek…

Gdy zaczęłam czytać tę książkę to trochę obawiałam się, że styl autorki będzie mnie drażnił. Chodzi mi tutaj głównie o Quinna oraz Matilde. Wydawało mi się, że są lekko przerysowani. Szybko jednak się dopasowałam i z każdą kartką coraz bardziej wciągałam się w tę powieść. Dużo w niej zwrotów akcji, niespodziewanych zdarzeń oraz zabawnych dialogów. Relacja Matildy i Quinna dynamicznie się rozwija, ale jest przy tym jest tak urocza i subtelna, że wywołuje uśmiech na twarzy. Oczywiście książka skończyła się w taki sposób, że gdybym nie miała drugiego tomu na półce to bym się wkurzyła. Chociaż jeszcze nie wiem czy się cieszyć, bo podobno to trylogia, więc druga część pewnie też mnie zostawi z zębami wbitymi w ścianę. Nie mniej pierwszy tom mnie oczarował i zdecydowanie chcę więcej. Mimo, że finalnie jest skierowany do młodszego czytelnika to uważam, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

kocham i uwielbiam całym serduszkiem. kerstin gier jest niezastąpiona w swoich ksiązkach. tutaj też przejawia się moja nienawiść do trylogii czy ogólnie serii - ja potrzebuję OD RAZU dowiedzieć się WSZYSTKIEGO.