Niewolnica

Przede wszystkim mam zarzut do nadania w polskim tłumaczeniu takiego tytułu. Prawdopodobnie chodziło o chwyt reklamowy, bo skoro niewolnica i wyprawa do Afryki, to niejako gwarancja, że czytelnik wkroczy w świat pełen egzotyk. Z tym że treść książki odnosi się do wyprawy lorda Samuela White'a Bakera, jaka odbyła się realnie w XIX wieku, w celu znalezienia źródeł Nilu. Owa niewolnica wykupiona przez podróżnika jest tu tylko towarzyszką podróży, a nie bohaterką wokół której wszystko ma się rozgrywać. A to zdecydowanie wprowadza w błąd i prowadzi do uproszczeń fabuły. Owszem jej piętno będzie widoczne do końca życia, co może sprowadzić na nią nieszczęście na tych terenach, gdzie się wybiera, ale niewolnica staje się we wczesnym etapie tej opowieści wolną kobietą. Nie ma mowy o barwnej epopei na temat sułtanów, haremów itp. Jest za to opis morderczej wyprawy w głąb Afryki. Oczywiście również doświadczymy narodzenia się uczucia między dwojgiem bohaterów i ich zapalczywości w osiągnięciu celu. Stając się panią Baker, Florence zostaje również towarzyszką tej wyprawy.

Zamiast dobrze rozbudowanej fabuły są fragmentarycznie przestawione koleje losów. Dobre jako kadry z filmu, ale nie powieść, którą widziałam jako pasjonującą przygodę odkrywającą Czarny Ląd. Tymczasem np. Florence w kilku zdaniach opowiada czytelnikowi, przywołując w myślach, to co stało się w trakcje wyprawy i jak stracili część ekwipunku wraz ze statkiem. I jak to wpływa na całą historię? Spłaszcza ją, odbier...

Książka oparta na faktach. Akcja po spotkaniu dwójki głównych bohaterów z początku rozwija się za szybko i momentami jest opisana zbyt powierzchownie. Mimo wszystko warto przeczytać o wielkim poświęceniu, spełnianiu marzeń i ogromnej miłości.

Ksiazka ciekawa ale w polowie zaczela mnie nuzyc, jednak jakos dobrnelam do konca.