Niewidzialne życie Iwana Isajenki

Bohaterem debiutanckiej powieści Scotta Stambacha jest Iwan Isajenko, zdeformowany fizycznie siedemnastolatek o błyskotliwym umyśle i upodobaniu do wisielczego humoru, od urodzenia mieszkający w Szpitalu dla Ciężko Chorych Dzieci w Mazyrzu na Białorusi. Ponieważ każdy dzień w tym miejscu wygląda tak samo, dla zabicia nudy Iwan namiętnie czytuje książki i wszystko zamienia w grę, manipulując zdarzeniami oraz ludźmi. I dopiero pojawienie się nowej pacjentki wywraca jego spokojny, poukładany świat do góry nogami. Początkowo Iwan nie darzy Poliny sympatią. Dziewczyna podkrada mu książki. Niszczy ustalony od dawna porządek dnia. I na dodatek jest piękna. Niechęć szybko ustępuje jednak miejsca ciekawości, aż wreszcie między dwojgiem młodych ludzi rodzi się uczucie, o którym żadne z nich nie śmiało nawet marzyć. Teraz Iwan, który dotąd starał się tylko jakoś przetrwać, odgrodzony od świata murem obojętności, zaczyna pragnąć od życia czegoś więcej. Pragnie, by Polina żyła… Historia Iwana to wzruszająca opowieść o odnajdywaniu nadziei w najbardziej nawet niesprzyjających okolicznościach. Czytelnik długo jej nie zapomni. Iwan Isajenko to jeden z najbardziej zaskakujących narratorów, na jakich zdarzyło mi się natknąć: inteligentny, oczytany, a czasami wulgarny nastolatek, skazany na życie, które wydaje mu się nie do zniesienia – dopóki nie odkryje, że nawet w szpitalu dla ciężko chorych dzieciaków miłość jest możliwa. Rozgrywająca się w realiach Europy Wschodniej brutalniejsza, dojrzalsza wersja powieści „Gwiazd naszych wina”. – Eowyn Ivey, autorka „Dziecka śniegu” Piękna, wzruszająca, przesycona ironią opowieść, której niewiele brakuje do „Lotu nad kukułczym gniazdem”. (…) Prawdziwy klejnot. – Nickolas Butler, autor „Shotgun Lovesongs” Czarująco zgryźliwa i ujmująco czarująca opowieść o miłości, nadziei i prawdziwym człowieczeństwie w obliczu nieuchronnej śmierci. – Bradley Somer, autor „27 pięter” Scott Stambach mieszka w San Diego, gdzie jest wykładowcą fizyki i astronomii na tamtejszym uniwersytecie. Współpracuje z tybetańskimi mnichami, zakonnikami i wychowawcami, tworząc specjalne programy nauczania dla tybetańskich klasztorów. Do tej pory publikował głównie opowiadania w czasopismach literackich. „Niewidzialne życie Iwana Isajenki” jest jego pierwszą powieścią.