Niebezpieczne narzędzie w ustach

Teskty składające się na niniejszy tom pochodzą z lat 1997-2001 i z jednym wyjątkiem ( Plan Warszawy)- publikowane były na łamach " Tygodnika Powszechnego". Kilka tekstów ukazuje się w wersji zmienionej, do kilkunastu wprowadziłem drobne poprawki . O autorze tej książki, stałym felietoniście "Tygodnika Powszechnego", Jerzy Pilch napisał, że "o świecie chce opowiadać i opowiada w sposób powieściowy (powiedzmy: quasi-powieściowy)". Podobnie jak poprzednia jego książka - Laufer - także ten zbiór krótkich, osobnych na pozór opowieści, wpisanych w minieseje, glosy, polemiki i opowiadania, pomyślany został i skomponowany jako "całość mniejszych fragmentów" z wyrazistym bohaterem-narratorem. Metrykalnie jest on "dzieckiem PRL-u", mentalnie - "człowiekiem prywatnym", który nie zrywa z tradycją, bo nie traci pamięci. Mottem książki, bardzo dla autora zobowiązującym, jest myśl Nabokowa: "To, co raz zostało zobaczone, już nigdy nie może powrócić do chaosu".