Poetycko codziennie, choć niecodziennie. Obserwacje, relacje, akcje, interakcje. Wszystko co nas otacza, dotyka, przemawia do nas w wierszach Artura Wilka. Nieznani – anonimowo,z bezkształtną minąniemymi ustami,trwogą,idą drogą. Zaciskając dłonienerwowo,we wstecznympośpiechu toną,idą drogą. Fragment wiersza Marsz milczenia Artur Wilk ‒ urodzony w roku czarnobylowym absolwent matematyki. Miłośnik intelektualizmu Szymborskiej, zwartości i oszczędności formy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, estetyki brudu Geneta oraz ironii i groteski Witkowskiego. Mawia o sobie, że jest emocjonalnym popaprańcem w świecie emocji przekształconych przez inwersję. Wierzy, że przeszłość wpływa na przyszłość jedynie poprzez teraźniejszość. Zbiór Nie umiem rozmawiać jest jego debiutem poetyckim.