Nie odwracaj kota ogonem

Nie powiem, skusiłam się na nią ze względu na kota w tytule i jak się później okazało cała fabuła była na nim oparta, co uważam za ciekawy zabieg. Wszystkie wydarzenia, które miały miejsce w książce były z nim jakoś powiązane.

Napisana prostym językiem, momentami absurdalna, ale w większości momentów ten absurd sprawiał, że była ona jeszcze bardziej zabawna. Postacie ciekawe, jak to zwykle bywa w komediach kryminalnych, tak zwane - ofiary losu. I tutaj miałabym zastrzeżenie, bo można byłoby dodać też inne, które ubogacałyby tę historię.
Ogólnie dobrze się przy niej bawiłam, dobra niezobowiązująca rozrywka :)

Na panią Beatę trafiłam na portalu pisarzepolscy.pl .
Zaciekawił mnie tytuł, więc sięgnęłam po tę książkę.
Ubawiłam się przednie.....
Policjanci którzy nie umieją posługiwać się bronią, bandziory którym też jest pod górkę i nie wszystko idzie po ich myśli.
Kule które latają jak chcą, a jednak są skuteczne....absurd za absurdem, ale jakież to w pewien sposób dobre.......
Policjant który mdleje na widok krwi, hahaha serio???
Kocio też tu nieźle namieszał i przez niego to całe zamieszanie.
Świetna drugoplanowa postać pani Jadzi, popijającej herbatkę z rumem...
Fajnie zarys postaci, i fabuła książki sprawiły że naprawdę czytałam książkę z przyjemnością i z uśmiechem na twarzy.

Chciałabym jeszcze coś dodać, ale zaraz okazałoby się że zdradzam Wam fabułę książki, więc p co macie czytać ;-)

Więc na koniec dodam jeszcze że jeśli szukacie czegoś lekkiego na poprawę humoru to koniecznie sięgnijcie po tę książkę :-D