"Nie głos, ale słowo...".

Najtrudniej jest przekraczać te bariery, które są niewidzialne, i burzyć te mury, które powstały w naszych umysłach. Osoby z uszkodzeniami słuchu żyją obok nas, ale ich problemy są społeczeństwu ludzi słyszących tak bardzo obce, jakby dotyczyły istot z obcej planety, z którymi nie potrafimy się porozumieć. [...]. Na pozór wydaje się, że wystarczy żeby opiekowali się nimi specjaliści lekarze, logopedzi i pedagodzy specjalni oraz tłumacze [...], gdy tymczasem brak społecznego otwarcia oraz chęci i umiejętności komunikowania się z osobami, które nie słyszą dźwięków mowy i dlatego nie mogą prawidłowo mówić, stanowi główna przyczynę zagrażającego im kalectwa: głuchoniemoty.<BR> Praca powstała w katedrze Pedagogiki Specjalnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jej autorzy to wykładowcy, współpracownicy i absolwenci działającego od 1998 roku Podyplomowego Studium Surdopedagogiki oraz współpracownicy powstałego w 2004 roku Centrum Edukacji Niesłyszących i Słabo Słyszących.<BR> Celem, który stawia sobie zespół autorów książki jest włączenie do dyskusji nad problemami wychowania osób z uszkodzeniami słuchu rozważań inspirowanych przez tezę sformułowana przez profesora Orina R. Cornetta (1913-2002), twórcę metody Cued Speech (fonogestów):