Czasami nas irytują, nie zawsze potrafimy je zrozumieć. Trudno sprawować nad nimi opiekę i zapewnić uczucia, jakie jesteśmy im winni. Choć sądzimy, że dobrze je znamy, nastolatki chcą dorastać i często wymykają się spod naszej kontroli. Są nam jednocześnie i bliskie i dalekie... Jacques Arenes z wyczuciem i realizmem proponuje modele wychowania, które pomogą zbudować prawdziwą solidarność między młodzieżą i dorosłymi, bez wzajemnych oskarżeń i nieufności. Jak ludzie dorośli, rodzice mogą spełnić rolę przewodnika młodych? Jak odpowiadać na trudne pytania wieku młodzieńczego: o miłość, śmierć, istnienie Boga lub przyjaźni? I wreszcie, czy rzeczywiście pozwalamy im przejąć stery, stać się dorosłymi? "Młodzi ludzie niemal wcale nie potrzebują naukowych metod wychowawczych” —stwierdza bez wahania psycholog Jacques Arenes. Potrzebują bardziej rodziców-optymistów (choć wymagających) niż wychowawców patrzących na świat z pesymistycznym realizmem.