Książka poświęcona jest dziejom nauki historycznej w pierwszych 25 latach Polski ludowej. Autor poddał analizie zarówno politykę władz PRL wobec tej dziedziny nauki, jak i jej rozwój organizacyjny oraz postawy środowisk historycznych w komunistycznej Polsce. Ma charakter pionierski, albowiem po pierwsze, pokazuje ona tytułową tematykę w szerokim spektrum chronologicznym obejmującym lata 1944-1970, po drugie zaś koncentruje się na dwóch zasadniczych aspektach polityki naukowej, prowadzonej w okresie PRL, analizuje zarówno jej cele i skutki, jak i dostrzega związany z tym rozwój organizacyjny infrastruktury badań historycznych. Praca oparta jest na obszernej, w znacznym stopniu wykorzystanej po raz pierwszy, bazie źródłowej i dzięki temu stanowi istotny przyczynek do poznania sytuacji nauki historycznej w komunistycznej Polsce.