Nasz rok w Oriencie

Trzecia powieść Victorii Twead opowiada o roku spędzonym w Bahrajnie - malutkim państwie położonym na wyspie Bahrajn i kilku mniejszych wysepkach w Zatoce Pesrkiej. Victoria i Joe otrzymali propozycje pracy w szkole w Manamie - stolicy Bahrajnu i na rok opuścili swoje malutkie hiszpańskie El Hoyo aby jeszcze przed emeryturą podreperować trochę swój domowy budżet oraz poznać uroki Orientu.

Bahrajn okazał się daleki od wyobrażeń. Manama powitała ich upałem, piaskiem i kurzem. Trwał właśnie ramadan - święty miesiąc postu dla muzułmanów. Obiecane apartamenty, w których mięli zamieszkać nauczyciele nie były jeszcze wykończone, więc przyjezdni zostali zakwaterowani w hotelu, skąd codziennie rano dojeżdżali autokarem do pracy. Szkoła okazała się daleka od ideału, a zasady i zwyczaje panujące w arabskim świecie zaskakiwały bohaterów na każdym kroku. Plan lekcji nie był gotowy jeszcze na długo po tym jak rozpoczął się rok szkolny, a nauczyciele musieli improwizować przeprowadzając lekcje. Niesforna młodzież uczęszczająca na zajęcia nie przejmowała się zbytnio nauką. Pochodząc z bogatych rodzin dzieci miały już zapewniony odpowiedni start i chodzenie na lekcje było czystą formalnością.

Victorii i Joemu nie było łatwo zaadaptować się do nowych warunków. Tęskniąc za swoim domem w zacisznym i spokojnym El Hoyo musieli się zmierzyć z trudną, arabską rzeczywistością. Zaowocowało to nowymi przyjaźniami i znajomościami, które obiecali podtrzymywać po powrocie do domu. W grun...