Opinia na temat książki Naku*wiam Zen

Maria Peszek „Naku*wiam Zen”

To nie jest zwykły wywiad. Lecz rozmowa między córką Marią Peszek a jej ojcem Janem Peszkiem. Poruszonych tematów jest tu od groma. Nie sprawiło to natomiast, że jesteśmy przytłoczeni tym o czym między sobą dyskutują.

Nietypowa relacja ojciec – dziecko. Dziecko, które stoi na życiowym zakręcie gdyż dopadł je kryzys twórczy. Ma nadzieję, że rozmowa z Janem pomoże jej podjąć decyzję, w którą stronę zamierza pójść. I nie chce typowej odpowiedzi typu: Mario Twoje dzieła są świetne, nie przestawaj ich tworzyć. Chce zrozumieć co w życiu kierowało ojcem, że jest tu gdzie jest. Czy też miał chwile zwątpienia.

Jan opowiada o swoich początkach, o swoich wzlotach i upadkach. I choć dostajemy znacznie więcej informacji o samym Janie aniżeli Marii to i tak uważam, że warto zapoznać się z tym co mają sobie do powiedzenia.

Ich światopogląd może się różnić od tego co my uważamy za ważne bądź mniej ważne. Ale.. Warto, naprawdę warto spędzić z nimi wieczory i poznać ich zdanie, oraz dowiedzieć się, czy Maria odnajdzie wewnętrzną wiarę w siebie. I nie podda się bez walki.

Nie ma tu owijania w bawełnę. Rozmowa, która czasami bywa trudna, ale jest prawdziwa. Bez udawania. Maria przyznaje się, że całe dzieciństwo żyła w strachu o ojca. Bywały tygodnie, że nie było go w domu. Nadużywał alkoholu. Gdy wracał, nie miała odwagi powiedzieć jak bardzo go kocha. Z perspektywy czasu, wie, że swoje emocje warto wyrażać na głos.

W książce dostajemy również zdjęcia z albumów rodzinnych, które jeszcze bardziej zbliżają nas do rodziny Peszków. I sprawiają, że stają się „autentyczną” rodziną, która pomimo popularności jest normalna. Jak w każdym domu zdarzają się lepsze i gorsze chwile. I zdecydowanie te gorsze zbliżają członków rodziny ku sobie.

Serdecznie polecam.