Opinia na temat książki Nadbrzeżnik

Minęły trzy lata od momentu przeczytania pierwszej przygody Leny Dobrowicz, którą mogłam wtedy przeczytać przedpremierowo, dzięki współpracy z wydawnictwem. W tym roku trochę ociągałam się z przeczytaniem książki (premiera była w styczniu), ponieważ zagapiłam się i za późno ją zamówiłam, a jak już się za nią zabrałam, to rozkoszowałam się historią i czytanie zajęło mi trochę więcej czasu.

Nadbrzeżnik to drugi tom przygód Leny Dobrowicz, który jest mocno związany z pierwszym tomem o tytule Pogranicznik. Drugi tom dobrze mi się czytało, dałam się porwać fabule i mogę nawet napisać wow, ale bez wykrzyknika i małymi literami, dlatego, że za bardzo kocham pierwszą część. W tym przypadku zabrakło mi takich zwrotów akcji, które ścięłyby mnie z nóg, tak jak miało to miejsce w poprzedniej części. To nie tak, że nie było ich w ogóle, ale niestety nie do końca mnie one usatysfakcjonowały. Przez to czuję lekki niedosyt. Z minusów to tyle. Plusem tej historii jest przede wszystkim to, że chociaż trup ściele się gęsto, akcja nie jest taka wartka i można się, choć to dziwie zabrzmi zrelaksować się tą opowieścią. Językowo i stylistycznie książka jest napisana doskonale, przyjemnością dla mnie było wchłanianie wyrazów, które układały się w zdania. Ode mnie 9/10.