Wiersze Andrzeja Tchórzewskiego są próbą połączenia prostoty z wyrafinowaniem. Ponieważ autor pragnie zarówno utrwalić to, co ulotne, chwilowe, jak i zwraca się ku ważkim problemom (funkcje poezji, zagadnienia moralne), obrana przez niego taktyka wydaje się rozwiązaniem wyjątkowo trafnym. Ucieczka od banału, refleksja nad sprawami pozornie oczywistymi - to wszystko wymaga nowego podejścia. Kunsztowne koncepty, zaskakujące skojarzenia - za pomocą tych środków poeta buduje wizję rzeczywistości dalekiej od idylli. Tym usilniej jednak należy szukać szczęścia, zdaje się przekonywać autor. Mimo że często zdobywa się na sarkastyczny dystans, tęskni za idealnym ładem.